بررسی رابطه بیمه های غیرزندگی و رشد اقتصادی در ایران

نهادهای بیمه ای در سطح اقتصاد کلان از طریق تجمیع منابع و سرمایه گذاری آن ها، زمینه رشد اقتصادی را فراهم می سازند. بر این اساس، در این پژوهش بیمه های غیرزندگی که سهم درخور توجهی را در بازار بیمه ایران به خود اختصاص می دهند، به رشته های مختلف اصلی تفکیک شده اند. سپس رابطه میان توسعه بیمه های غیرزندگی و رشد اقتصادی در ایران با استفاده از داده های سری زمانی از سال 1348 تا 1393 بررسی شده است. ابتدا پایایی متغیرها از طریق آزمون ریشه واحد بررسی شده و سپس با آزمون علیت گرنجر و تخمین مدل تصحیح خطای برداری(vecm)، رابطه علّی و جهت علیت بررسی شده است.  نتایج تجربی تحقیق حاضر وجود رابطه علّی از بیمه های غیرزندگی به رشد اقتصادی را تأیید نمی کنند. این یافته مؤید سازگاری نظری دیدگاه لوکاس[1] (1988) است. با توجه به نتایج به نظر می رسد در اقتصاد ایران، صنعت بیمه در رشته های غیرزندگی با عملکرد نامناسب در پرداخت خسارت، نتوانسته است بین خانوارها و جامعه ثبات مالی ایجاد کند و بر این اساس، تجمیع پس انداز های کوچک و تحرک و هدایت آن ها تحقق نیافته است. از طرف دیگر، می توان استنتاج نمود که این گروه شرکت های فعال در رشته های غیرزندگی نتوانسته اند از ذخایر فنی این رشته ها، در بازار سرمایه استفاده مناسبی کنند. در ضمن، اثرهای عوامل مذکور به این امر منجر گردیده است که رشته های بیمه ای غیرزندگی نتوانند از دو کانال انباشت سرمایه و نوآوری فنی از رشد اقتصادی حمایت کنند. [1]. lucas